17 lipca (wtorek) - Wynieśliśmy wszystko

Dziś rozpoczęliśmy nasz dzień jak zwykle- Eucharystią. Po wczorajszych wojażach niektórzy z radością przyjęli „normalny” dzień pracy. Tak, mam wrażenie, że po weekendzie jesteśmy jeszcze bardziej zmęczeni.

No i właśnie. Nasza dzisiejsza praca. Już przy śniadaniu dyskutowaliśmy o naszym kolejnym zadaniu. A mianowicie posprzątaniu garażu. Tam właśnie przez lata remontów gromadzone były wszelkie resztki z odwieczną myślą „To się może kiedyś przydać” :)

Pracę zaplanowaliśmy na jakieś cztery dni. Panowie mówili, że będą pracować nawet w czasie siesty byle tylko skończyć przed wyjazdem części naszej grupy. Jednak los chciał inaczej...

Siostra Szczepana już wcześniej próbowała uzgodnić z prowadzącymi pobliskie wysypisko śmieci kwestię pozbycia się ich z garażu. Tutaj sprawa nie jest tak łatwa jak w Polsce. Nie ma śmieciarki, która jeździłaby co drugi dzień, a gdy kontener ze śmieciami się zapełnia po prostu się go podpala. Nasze zdziwienie było przeogromne, gdy padło hasło: „Samochód przyjechał. Trzeba ładować!!!” Oczywiście stało się to gdy nasi wspaniali panowie pomagali nam wnosić biurka do pokoju komputerowego, który znajduje się na strychu. Krzyknęli „IDZIEMY!!! polecieli i tyle ich było widać:)

 Jednakże my jesteśmy kobiety pracujące i żadnej pracy się nie boimy. Padło więc hasło „Kobiety do biurek!” I oto efekty:)

Jednak wróćmy do wątku głównego. Jak to się stało, że sprawę udało się załatwić tak szybko??? Wyszło na jaw, że Pan Bóg bardzo nad nami czuwa i sprawił, że s. Szczepana spotkała rzeczonych Arabów już w drodze na wysypisko, kiedy oni już do nas jechali. Dzięki temu zaczęła się praca. Każdy chwytał co mógł i ładował na przyczepę. Oto zdjęcia z całej akcji.

I właśnie w ten sposób pracę, którą przewidzieliśmy na kilka dni wykonaliśmy w jeden dzień. I wynieśliśmy wszystko... albo prawie wszystko:)

Nie zapominajmy też o reszcie naszej ekipy. Dziewczyny podłączyły komputery. A nawet wywierciły kilka dziur. Niestety nie uwieczniliśmy tego na zdjęciach. Potem zabrały się za akcję marchewki- zrobiły surówkę. Z kolei Łukasz z Tadziem stworzyli przepyszne ciasto.  

Na obiad zaś było spaghetti. Trochę problemów przysporzył makaron jednak poradziliśmy sobie z nim śpiewająco:)

Tak. Ania naprawdę ma w ręku nożyczki :)

Na koniec dnia odwiedził nas brat Jordan- franciszkanin posługujący w Ziemi Świętej. Opowiedział nam o swojej misji w Republice Środkowej Afryki.  

Jako że jutro czeka nas segregowanie milionów śrubek kończę już ten wpis. Dziękuję wszystkim Wam za modlitwę i wsparcie, które rzeczywiście czujemy. 

W Panu

Aga